การจัดการกับคำวิจารณ์ของผู้อื่น
เมื่อเราใช้ชีวิตอยู่ในสังคม ย่อมไม่อาจหลีกพ้นจากการถูกวิพากษ์วิจารณ์ และหลายครั้งที่ตัวเราเองกลับเผลอเป็นฝ่ายวิจารณ์ผู้อื่นเสียอีก ไม่ว่าจะเป็นการวิจารณ์ผู้อื่นหรือถูกผู้อื่นวิพากษ์วิจารณ์ ล้วนไม่ใช่เรื่องอภิรมณ์นัก หลายครั้งหลายคราที่เรามักเป็นทุกข์ไปกับคำวิจารณ์เหล่านั้น เราไม่อาจปิดปากผู้คนให้หยุดวิพากษ์วิจารณ์ได้ แต่เราสามารถจัดการคำวิพากษ์วิจารณ์ที่มีต่อตัวเราได้ ดังนั้น ทุกข์อันเกิดจากคำวิพากษ์วิจารณ์ ย่อมดับได้ด้วยการเรียนรู้ในการบริหารจัดการ
สำหรับการพัฒนาตนเองแล้วคำวิพากษ์วิจารณ์จากบุคคลอื่นถือเป็นสิ่งที่มีคุณค่า เราจึงไม่อาจไม่ใส่ใจหรือปล่อยปละละเลย ในขณะเดียวกันเราก็ไม่สามารถใส่ใจทุกคำวิจารณ์ได้ ดังนั้น ประการแรกที่เราจะต้องทำคือการเรียนรู้ในการแยกแยะคำวิจารณ์เหล่านั้นก่อน ว่าอันไหนเป็นคำวิจารณ์ในเชิงบวก เชิงสร้างสรรค์ อันไหนเป็นคำวิจารณ์ในเชิงลบ
เมื่อเราสามารถแยกแยะคำวิจารณ์เหล่านั้นได้ เราย่อมที่จะรู้ได้โดยอัตโนมัติว่า อันไหนควรใส่ใจ และอันไหนควรปล่อยวาง กับคำวิจารณ์ในเชิงสร้างสรรค์ เราย่อมต้องน้อมรับ จดจำและนำมาปรับปรุงตัวเราให้ดียิ่งขึ้น แต่กับคำวิจารณ์ในเชิงลบ เราสามารถปล่อยวาง ไม่เก็บมาใส่ใจให้เกิดความทุกข์ใจไปเปล่า ๆ เพราะเวลาในชีวิตเรานั้น สั้นเกินกว่าที่จะมานั่งทุกข์ใจไปกับเรื่องราวอันหาสาระไม่ได้เหล่านี้
จงเรียนรู้ที่จะรับฟังในสิ่งที่เป็นประโยชน์และละวางซึ่งคำวิจารณ์ที่ไม่สร้างสรรค์ เพื่อให้หัวใจเราเบาขึ้น เมื่อหัวใจไม่หนัก ทุกข์ย่อมไม่เกิด "ทุกข์ไม่ได้เกิดจากคำวิจารณ์ หากแต่เกิดจากเราแบกรับคำวิจารณ์เหล่านั้นไว้ในใจเอง"