มิตรแท้หรือศัตรู?

นิทานสอนใจเรื่องนี้ เป็นหนึ่งในเรื่องราวที่ยกมาเป็นตัวอย่างในหนังสือเรื่อง "EQ ตัดสินชะตากรรม" ที่อ่านแล้วรู้สึกประทับใจเป็นพิเศษ

ฤดูหนาวไกล้เข้ามาอีกครา นกกระจอกตัวน้อยเตรียมตัวบินลงใต้เพื่อหลีกหนีความเหน็บหนาวอันแสนโหดร้าย แต่สิ่งที่นกกระจอกคาดไม่ถึงคือ ปีนี้ฤดูหนาวมาเร็วกว่าปกติ เร็วเกินกว่าที่นกกระจอกจะอพยพทัน ความหนาวเหน็บอันโหดร้ายได้ถาโถมเข้าใส่เจ้านกกระจอกตัวกระจ้อยร่อยอย่างไร้ซึ่งความปราณี ความเย็นก่อเกิดคราบน้ำแข็งเกาะกินปีกอันน้อยนิดของนกกระจอก จนไม่อาจทำให้มันโผบินต่อไปได้ เมื่อปีกมิอาจขยับต่อไป นกกระจอกตัวน้อยก็ร่วงหล่นลงสู่ท้องทุ่งหญ้าแห่งแดนเหนือที่กำลังแปรเปลี่ยนเป็นทุ่งหิมะน้ำแข็ง

ความหนาวที่เสียดแทงถึงกระดูก กัดกร่อนลมหายใจอันน้อยนิดของเจ้านกกระจอก นำพามันเข้าไกล้สู่จุดจบแห่งความทุกข์ทรมาน ...

แต่ทันใดนั้น แม่วัวที่กลับจากการเล็มหญ้า ได้ก้าวขาข้ามผ่านร่างเจ้านกกระจอกตัวน้อยที่นอนรอความตายอยู่บนพื้นอันหนาวเหน็บ จังหวะเดียวกันนั้นก้อนขี้อันสดใหม่ก็พรวดพราดราดรดลงทับถมบนร่างนกกระจอก นกกระจอกทำได้เพียงแต่ก่นด่าแม่วัวอยู่ในใจ ว่า "กูจะตายอยู่แล้ว มึงยังมีหน้ามาขี้รดใส่กูอีก ทำให้กูต้องตายอยู่ในกองขี้อันเน่าเหม็นของมึง ..."

นกกระจอกด่าแม่วัวยังไม่ทันจะจบ พลันปาฏิหาริย์ก็บังเกิด ความอบอุ่นของขี้แม่วัว ช่วยให้น้ำแข็งที่เกาะปีกพลันละลาย และกำจัดความหนาวเหน็บในร่างกายให้กับเจ้านกกระจอกตัวน้อย ทำให้เจ้านกกระจอกหลุดรอดจากปากเหวแห่งความตายมาอย่างหวุดหวิด

ด้วยความดีใจเจ้านกกระจอกร้องขอบคุณแม่วัวออกมาอย่างสุดเสียง แมวป่าตัวหนึ่งบังเอิญอยู่แถวนั้นและได้ยินเสียงเจ้านกกระจอกพอดี เจ้าแมวป่าเมื่อเห็นนกกระจอกจมอยู่ในกองขี้วัว จึงได้ลากร่างเจ้านกกระจอกออกมาจากกองขี้ ยังไม่ทันที่นกกระจอกจะกล่าวขอบคุณ เจ้าแมวป่าก็งับเจ้านกกระจอกแล้วกลืนมันลงท้องเป็นอาหารเย็นอันโอชะ ..

นิทานเรื่องนี้ทำให้เราตระหนักถึงสัจธรรมข้อหนึ่งว่า "คนคนหนึ่งที่สาดขี้ใส่คุณ อาจไม่ได้หมายความว่าเขาจะเป็นศัตรูกับคุณ และคนคนหนึ่งที่ดึงคุณออกมาจากกองขี้ก็ใช่ว่าจะเป็นมิตรเช่นกัน" จะเป็นมิตรหรือศัตรูไม่สามารถชี้ขาดได้จากเรื่องบางเรื่องเท่านั้น มิฉะนั้น นอกจากจะเสียมิตรแท้แล้ว ยังอาจพาตัวเองไปพบกับความลำบาก หรือแม้กระทั่งถึงจุดจบก็เป็นได้